Twijde braif aan Korintiërs 02
01Veur miezulm haar k besloten: t mag nait weer n verdrait wezen dat ik bie joe kom.
02As ík joe ja verdrait dou, wèl zol mié den wel opfleuren mouten? Dat mozzen den al mensken wezen, dij ik sneu moak.
03Doarom schrief ik nou juust: ik wil as ik kom gain verdrait hebben van heur, om wèl ik mie juust blied moaken mos. Ik neem ja van joe altmoal aan: as ik blied bin, bin ie dat altmoal.
04Ik zit ja slim in kniep; ik hol mien haart vaast; troanen biggeln mie over wangen, nou k joe schrief. t Is nait mien bedoulen dat ie verdrait hebben zellen, mor dat ie waiten hou biezunder laif ik joe heb.
05En as ain joe al verdrait doan het, den het e dat mie nait doan, mor n beetje - zo swoar wil ik ter ja nou ook weer nait aan tillen - joe altmoal.
06Dat mainsten van joe t ter goud mit hom over had hebben, doar mout zo ain t mit doun kinnen.
07Dat zodounde: nou t rouer om! Vergeef hom mor laiver en beur hom weer op. Aans zol man, as t verdrait hom te maans wer, der aan te gronde goan.
08Doarom vroag ik joe: loat hom nou vuilen dat ie van hom holden.
09Doarveur schrief ik joe ja juust, om joe aan taand te vuilen, of ie in ale opzichten om mien zeggen geven.
10 En wèl of ie wat vergeven, dij dou ik t ook. Wat ik ain ja vergeven heb - as ik dat al heb - dat heb ik doan om joe. Christus kin t getugen.
11 Aans zol Soatan tegen ons aan t laankste èn trekken. Wat of dij altmoal in t zin het, is ons ja nait onbekend!
12 Mor dou ik in Troäs aankommen was om Christus te verkundegen en ik doar deur de Heer zien toudoun volop aan slag kon,
13 haar k inwendeg gain rust of duur, omreden ik von mien bruier Titus doar nait. Zodounde heb ik ofschaaid van heur nomen en bin votgoan, noar Macedonië tou.
14 Ik bin God dankboar, dij ons in Christus aaltied as winnoars oet stried kommen let en deur ons overaal mensken der lucht van kriegen let, hou of ze kennes aan hom kriegen kinnen ...f + Hier onderbrekt Paulus zokzulm; doar of e God veur daankt, krieg we eerst in kepittel 7:6 te heuren.f*
15 Wie binnen veur God ja zoveul as n lekkere lucht van Christus. Wèl of red worden en wèl of verloren goan, snoeven dij op.
16 Veur dij lesten is t n doodslocht doar ze aan doodgoan, veur dij eersten is t n levensgeur doar ze van opleven. En wèl is zo maans dat e dat veurnkander kriegen kin?
17 Wie doun ja nait zo as dij aandern: wie perbaaiern nait joe God zien bosschop aan te smeren. Nee, t is dudelk dat wie t eerlieks mainen; dat wie deur God stuurd binnen. Hai holdt t oog op ons. Wat wie zeggen, het Christus ons in mond geven.
|
